تأثیرات طلاق والدین بر روابط آینده فرزندان
چطور این تأثیر را کاهش دهیم؟
در دنیای مدرن امروز، طلاق امری شایع شده، به طوری که 40 درصد بچه ها قبل از 16 سالگی، طلاق والدین شون را تجربه کرده اند….😥
اما کاش داستان به همین جا ختم می شد😣….چرا که طلاق اونها، زندگی فرزندانشون به شدت تحت تأثیر قرار می ده. در واقع، فرزندان نه تنها به خاطر “پدیده طلاق” کلی آسیب می بینند🤐، اثرات درازمدت این اتفاق رو تا مدت ها با خودشون حمل می کنند😮. به عبارت دیگه، این موضوع نه تنها عینک 🕶نگاه اونها رو به دنیا کدر می کنه، بلکه باعث میشه سبک های حل تعارض گذشته رو توی روابط آتی خودشون وارد کنند🙅♀️.
هر یک از والدین، نقش منحصر به فرد خودش رو در رابطه والدینی ایفا می کنه و اینطور نیست که با حذف رابطه زوجی، بشه از نقش یکی از والدین صرف نظر کرد.
بنابر یافته های این پژوهش، دخترانی که طلاق والدین رو تجربه کرده اند، خیلی سخت می توانند رابطه صمیمانه ای را در آینده شکل بدهند … به علت اینکه پدر، الگویی از نقش مرد در ذهن دختران ایجاد می کنه، کیفیت این نقش می تونه نگاه اونها رو به مردان دیگه تحت تأثیر قرار بده🤔…همون مثالی که می گیم مشت نمونه خرواره… اما اگر این نقش از کیفیت مناسبی برخوردار بوده باشه، علاوه بر اینکه دختران اونها، روابط موفق تری رو انتخاب می کنند، می توانند از نظر عاطفی رابطه ای صمیمانه ای رو در آینده شکل بدن😍.
خیلی جالبه که یکی از محققان این پژوهش به این نتیجه رسیده که بچه هایی که طلاق والدین شون رو تجربه کرده اند، بیشتر احتمال داره که خودشون هم طلاق رو تجربه کنند😲. با این حال راه نجاتی که در این پژوهش ارایه شده، تا حد زیادی می تونه مانع از وقوع این اتفاق بشه…
والدینی که تعارضات بالایی با هم دارند و حتی این تعارضات رو بعد از جدایی با هم ادامه می دهند، خطر تجربه نظیر اونها رو برای فرزندانشون تضمین می کنند… کوچک ترین تأثیر این پدیده به زعم پژوهشگران این مقاله، اینه که صرف تجربه طلاق والدین، پیامی منفی در مورد ازدواج، خانواده و رابطه در ذهن بچه ها شکل می ده؛ انگار که ساخت ذهنی اونها رو دگرگون می کنه؛ در نتیجه، امکان ایجاد رابطه عاطفی رو در آینده براشون دشوارتر می کنه😥…
بچه هایی که طلاق والدین شون رو تجربه می کنند و هیچ درمان و مداخله ای رو دریافت نمی کنند، فقط میشه گفت کلی زمان می ذارن تا صرفا خودشون رو با این موضوع تطبیق بدن😪 اما هیچ کس کاری برای کاهش تأثیرات این پدیده روی روابط عاطفی آینده شون انجام نداده و اونها همینطور به حال خودشون رها می شن…
درواقع، مداخلاتی که مشاورین خانواده انجام می دن😎، تا حد زیادی نه تنها تعاملات زوج سابق رو تعدیل می کنه، تأثیرات طلاق رو برای اون ها کمتر می کنه، می تونه تأثیرات این پدیده رو برای قربانیان معصوم طلاق🤐 یعنی بچه ها کاهش بده…
نسخه ای که پژوهشگران این مقاله ارایه دادن🤔، اینه که اگر والدین با هم بعد از طلاق، روی زمین مشترک شون یعنی بچه ها کار کنند و همون دعوا و مرافعه های قبل از جدایی رو دوباره بعد از طلاق، ادامه ندن، میشه بگیم آینده بچه هاشونو تا حد زیادی نجات دادن… همین که والدین بدونند این تجربه چه تأثیراتی می تونه روی بچه هاشون داشته باشه و راه حل اون چیه، بهتر می توانند اثرات درازمدت این موضوع رو کاهش بدن…
مشارکت والدین بعد از طلاق می تونه کیفیت های متفاوتی داشته باشه… یک سر طیف والدینی هستند که کل مرافعه های قبل از ازدواج رو کنار می گذارند یا کمترش می کنند؛ و حالا روی مسئله ای که هر دو با هم سرش توافق دارند یعنی بچه ها، همکاری می کنند که مدینه فاضله ما درمانگران همینه🤩…
یک سر دیگر طیف، والدینی هستند که ول کن ماجرا نیستند و همچنان بعد از طلاق تو سر و کله هم می زنند😐 یا کلا به بچه هاشون گفتند فکر کن مامان یا بابا نداری…. انگار اصلا همچین نقشی تعریف نشده👊…
وسط این طیف هم کسانی قرار می گیرند که ویژگی هایی از هر دو گروه رو اعمال می کنند…
البته جالبه بگیم این وسطا یک گروه دیگه هم قرار می گیرند که وظایف بچه ها رو بین خودشون تقسیم می کنند و دایما تو ذهن بچه ها، نقش والد دیگر رو کمرنگ نشون می دن یعنی سعی می کنند جلوی پاش سنگ بندازند تا مدال🥇 “والد فداکار و مهربان” را فقط 🤴 از آن خود کنند….
بنابراین دو نکته مهمی که در این پژوهش وجود داشت این بود که🤔
اولا، از یک درمانگر و مشاور کمک بگیریم تا تأثیرات این موضوع نه تنها برای خودمون به عنوان والدین کمتر بشه🤗، بلکه دیگه بیشتر از این بچه هامون رو گرفتار نکنیم🤨…
دوما، این که والدین با سبک مشارکتی و دور از تعارض خودشون می توانند الگوهای حل تعارض مناسب رو برای بچه هاشون الگو قرار بدن😎
Effects of Divorce on Children: The Importance of Interventionartcle
Katherine Donahey (2018)